Frå stolt hane til hane i vin

Så var det òg gjort. Liv er tatt for første gong under vår leiing på bruket.
Eg var litt spent på korleis eg skulle takla dette. Å ta liv som eg omgir meg med til dagleg er ikkje noko som skjer så ofte. Men det var ikkje så spesielt. Nestan som å ta opp ein fisk frå havet.
I hønehuset var det tre hanar. Litt for mange. Strengt tatt er det nok med ein. Og når den nest største i tillegg byrja å bli vel bøllete i kurtisen med hønene, så var det på tide.
Det var fort gjort. Frå å vera ein ubekymra, spankulerande hane. Til brått å vera utan hovud.
Naboen hjalp til med flåinga. Det kom urovekkande, levande "bøøøøp"-lydar ut av den opne halsen når me haldt på.
Sambuaren haldt seg på god avstand frå slakteplassen, ridande på hesten sin.

Så var det å liggja partert på kjøkkenbordet. Bli blanda med diverse etter oppskriften frå fransk bondekunst; Coq au vin.
I Finnmark er det forresten ei spesiell oversetjing av denne retten, som eg ikkje har lyst å fortelja om nå. Det viktigaste var at kjøttet på middagsbordet var veldig ferskt i ettermiddag.
Og blandinga av hane, vin, sopp og diverse var som forventa. Det var godt.