På sykkel langs dødsvegen

Driv og syklar, sjølv om det har blitt farleg mørkt. Med diverse blinkande lys og refleksar har det gått fint til nå.
Fint er det òg å vera omslutta av mørket. Berre ha ei lita strime av ljos frå sykkellykta å orientera seg etter.
Men i haust er det altså lemmenår. Som resulterer i at det ligg strødd med flatklemte lemmenlik langs vegen. Som det reine mosaikkmønsteret. Dei fleste bilistar har sikkert eit distansert forhold til det. Men på sykkel blir det annleis. Stadig spring det ut eit lemmen framfor sykkelhjulet. Eg prøver å svinga unna. Men klarer det ikkje alltid. Slik at det kjem eit "skoiiiiik" under hjulet sånn av og til.
Så eg kjem litt nærare naturelementa på ein sykkel, ja.