Sametinget på plass

Nokon har kanskje lurt på kva eg har dreve på med der nede i fjæra.
Forklaringa er at eg fekk ein glimrande ide om at det hadde vore fint å setja opp lavvuen der nede. Sitja inni med ein sprakande vedovn og kikka ut på sjølivet.
Problemet er at det bles ofte ganske hardt nedi fjæresteinane. Og lavvu og kraftig vind høyrer dårleg saman.
Men det har eg tenkt på, ser du.
For der nede står ein gammal fiskehjell. Og eit lass med gammal material. Så det var berre å setja opp ein del av materialet som ly, så var lavvuen trygg der inne.

Har prøvd ut systemet òg. Me hadde ein roleg kveld, sambuar og eg. Kikka ut på den forblåste fjorden. Medan vedovnen var raudglødande. Og det var fint, ja.

Problemet som eg kan sjå nå, er at ovnsrøyret kjem til å rusta bort i den salte lufta. Og måsane har allereie byrja å bruka lavvuen som toalett.

Når det gjeld sjølve konstruksjonen, leveggen, så tenkte eg fyrst å saga det til øverst, så det blei jevnt. Men så såg eg brått at, jøss, dette liknar jo på noko. Det likna litt på rettsbygningen i Tana. Eller forsåvidt Sametinget, med dei litt ujevne bordplankane med lavvu inni.

Så dermed blir det ståande slik. Og dessutan kan me gjera akkurat som me vil i Kongeriket vårt.