Grafitti frå 70-talet

Den har møtt meg kvar einaste dag i over ti år i det gamle huset.
Kvar gong eg har gått opp trappa og kome til øverste trinn er eg blitt helst velkommen av namnet "Gasolin".
Skreven av ei skjelvande hand ein gong for lenge sidan.
Kven som har skreve det, veit eg ikkje. Nokon som har budd der før meg. Men ser for meg at det må ha vore ein gut i puberteten, ein gong på 70-talet.
Gasolin. Denne danske superrockegruppa. Som herja Norden med himmelske gitarvræl.
Medan me lytta på lp-plata med store hovudtelefonar, innbilte me oss at me kunne fly.
Som med "Jumbo Nummer Nul";

"Vil du med på en lille billig-rejse
til et sted hvor der ikke er panik"

Det var særleg oss pubertale gutar som berre elska denne gruppa. Som fekk oss til å elska alt dansk ei stund. Med hovudet godt innpakka i øyreklokkene remja me i veg. Sang på dansk med den største selvfølge. Veldig falskt. Og utan at det høyrdest så veldig dansk ut.
Og det er godt å sjå at det har vore fleire i same situasjon. At det har vore ein, sannsynlegvis pubertal gut på 70-talet i Vadsø som elska denne gruppa så høgt at han tok fram tusjpennen. Med fare for å få kjeft av foreldra. Og som skreiv ein liten grafitti som kanskje vil vara evig.

"og stewardessen nikker så fortroligt
når hun siger, nu må De ta det roooooliiiiiiigt
styrter vi, styrter vi, styrter vi?
Ooooooooeeeeeeeeeeeeeeeeeee...."