Gamle synder renn ut

Er på veg ut av Ytrebyhuset. Ja, reint fysisk har eg vore ute ei lita stund allereie. Men dette er den siste mentale renseprosessen innan eg er heilt ute.

Det er mykje som skal ut av eit hus når det skal flyttast frå loft til kjellar.
Og i blant haugevis med esker, øydelagte stereoanlegg, gamle, mugne klær, støv og lort, fann eg desse vinflaskene.
Det var to typar vin som låg der. På den eine stod det på etiketten; "Halvard sin plommevin. plukka haust 1993. Tappa haust 1994". Den stammar altså frå mitt eitt og eitt halvt års opphald i Oslo. Frå plommetreet til ein nabo som var allergisk mot plommer.
Den blei frakta i trailer til Vadsø. Kryssa den arktiske linja på same måte som norsk akevitt kryssar ei anna linje. Veldig distingvert.
Som ein kunne sjå på etiketten var eg ei stund veldig stolt over denne vinen.
Så stolt at eg ga fleire flasker i geburtsdagsgåver til folk i Vadsø.
Dette var på 90 talet då det norske fotballandslaget gjorde det godt. Ein gong var me to som feira ein viktig siger med plommevin.
Og så var me heilt øydelagte dagen etterpå. Av for mykje fusel.

Dei andre flaskene hadde ikkje etikett. Men innehaldt ei blanding av krøkebær, blåbær, litt andre bær og alt det andre som gjer at det blir vin.
Å, Herre Jemini kor eg streva for å få til den produksjonen. Plukka og plukka. Så syda og koka det på kjøkkenet. Låg natt etter natt og høyrde på denne "blupp-blupp"-lyden.

Så på eit tidspunkt forsvann interessa mi for alle vinflaskene. Hovudet klarte ikkje meir fusel. Inntil eg nå har dreve og rydda og pakka.

Det heiter seg jo at vin blir betre med åra. Og ein liten smak kan jo ikkje skada. Berre for å sjekka om eg bør ta vare på nokre flasker.....
.........
Å, fy f......