Raud kultur i nord

Har kome heim frå Madeira. Full av inntrykk. Men vegen frå Madeira til Vadsø syntes ikkje å vera så lang, når Affas frista med raudvinskveld.
Inne på Affas var det ikkje så mange. Men kjente og kjære lydar frå våre standhaftige kompisar rundt eit bord. Alle glade for at det var eit raudt kulturtilbod for kvelden.
-Kan vi få den dær Diablo, igjen?
I nord, som mange andre stader i landet er det med raudvin som med brunost. Når det først er smakt på ein type, vil ein gjerne ha same type ein gong til. Trygt og godt.
Problemet var berre at serveringsstaden hadde kun ei flaske av kvar sort. Og Diabloflaska var altså tom.
Dessutan hadde dei berre to flasker igjen.
-Ja, da tar vi.....den ene flaska.
Ein av vinkjennarane greip tak i den eine flaska, serverte ein liten smaksprøve til seg sjølv. Han smatta og såg opp i taket.
-Fruktig og god. Akkurat som dæ, sa han, henvendt til serveringsdama.

Så gjekk det som det pleier å gå når nordmenn har raudvinskveld. Glasa klirra for mykje. Nokre overdrevne handtrykk på tvers av bordet førte til at edle dråpar flaug i alle retningar.
Tilbake til humor og gode vibrasjonar.
Og utanfor var himmelen lys og blå.
Godt å koma heim.