Bil i mørke

Mellom Vardø og Vadsø er det sju mil.
Køyrde to gonger på denne strekninga ein kveld. For å henta nokon, og så bringa dei tilbake. Og så køyra heim igjen, åleine.
Det blir ganske trøsteslaust når det er vinter, mørkt og kaldt å køyra ei slik strekning fram og tilbake, fram og tilbake. I neste veke skal eg gjera det same tre kveldar på rad.
For ein del innfødte er det inga sak å gjera slikt.
Men for min del kunne eg godt tenkt meg å bruka tida til noko anna.
Synes ikkje det så festleg å berre møta ein og annan fisketrailer som truar med å kasta meg av vegen. Viss eg ikkje oppfører meg.
Å susa forbi ei og anna lita bygd. Som kvar og ein har mange spennande historiar å fortelja. Men som ikkje får trekt pusten innan historia forsvinn i vindsuget frå bilen min. Og eg er ute av bygdelyset og inne i det evindelege mørket igjen.

Ja, det er nå litt av eit liv, det her...