Tigerstad utan tigrar

Merkeleg namn på ein hovudstad i grunn. For det er fint lite tigrar å sjå i Tigerstaden, bortsett frå denne, som ikkje er ekte ein gong.

For ein som bur langt nord er det fint å oppleva Oslo. Det er varmt og godt. Mykje å sjå på. Masse folk. I alle fasongar og fargar. Nærast så ein blir sliten av å få med seg alt.
Såpass kjekt er det at det måtte ha vore fint å ha hytte her, som ein eller annan har uttrykt ein gong.

Me var nokon som gjekk den vante turistløypa. Først oppover hovudpulsåra. Karl Johan. Innom diverse uterestaurantar. Såg og såg på alt folket. Så nedover mot Aker Brygge.
Det var då me blei klar over kontrastane i metropolen.
Då me kom ned til Aker Brygge, var det brått hektisk aktivitet nede ved kaien. To menneske hoppa ut i sjøen. Securitas-vakter viste bryskt bort nysgjerrige. Politiet kom til. Like etter ein politibåt. Så ein brannbil.
Etter det me forstod var det eit menneske i sjøen som alle prøvde å redda.
Like bortanfor sat ei mengd menneske og kosa seg med øl og reker langs kaien. Upåvirka av dramatikken ved sida av.

På veg tilbake støytte me på nigerianske prostituerte rundt kvart eit hjørne. Nærare Karl Johan igjen dukka det opp ein og annan naroman som tigga om småpengar, så høfleg som dei kunne.

Me vart slitne av alt dette. Fann ut at det var på tide å rusla tilbake til der me skulle overnatta.
Bort frå sentrum av Tigerstaden. Kor det ikkje finnes nokon tigrar.