Verda der ute

Langt der ute mot aust kan me sjå lysa av dei. Store fartøy som transporterer olje. Dei færraste av oss tenkjer så mykje over det. Dei er jo så langt der ute. Så me nestan ikkje kan sjå dei.

Men dei har blitt fleire og fleire. Dei siste åra har trafikken auka merkbart. Går i skytteltrafikk mellom Murmansk og Rotterdam med den dyrebare og farlege lasta si.
Mykje av råolja kjem frå langt sør i Russland, til og med frå Aust Europa. Men i staden for å bli transportert direkte vestover, går den omvegen mot nord. Og blir så lasta ombord i fartøy langs norskekysten.
Det er ein av desse merkelege mekanismane i verdsøkonomien vår. At alt på død og liv skal transporterast så veldig langt.

Død og liv, ja. Exxon Valdes-katastrofen i Alaska tilsvarte ein strekning frå Finnmark og langt nedover Nordland.
Og dersom ein oljetankar skulle mista olja si, er norsk politikk å ha ein og annan slepebåt (veldig få i forhold til strekninga langs kysten), slepa tankaren inn til kysten slik at oljesølet berre skal avgrensa seg til eit mindre område.
Kor lite område? Finnmarkskysten, kanskje?