Musikken er død, lenge leve...

Det er ein platebutikk i denne byen.
Snart er det ingen.
To ungdommar som har dreve denne uavhengige plateforretningen gir opp. Var innom der i dag og kjøpte fem plater med rabatt.
Det kjendest som å trampa på grava deira.

Det har alltid vore noko magisk med ein plateforretning. Hugsar då eg som unge satte øyreklokkene på og opna midtsida på LP-plata. Hoppa inn i ei anna verd. Lot meg hypnotisera. Slik at eg brukte opp alle sparepengane på plata. Måtte berre.

Og i dag når desse to ungdommane gir opp forretningen sin, kjenner eg meg skuldig. For eg må vedgå at eg har ein god del mp3-filer på datamaskinen min. Har det faktisk med ganske godt samvit òg. Sidan mine sparepengar på 70-talet blei brukt til å fylla opp champagneglasa til platedirektørane, medan rockestjernene kasta fjernsyn ut av hotellvindauga for morro skuld.
Syntes at direktørane og bortskjemte stjerner fekk som fortent då dei blei råka av "mp3-viruset".

Men likar ikkje at det går ut over to ihuga ungdommar frå Vadsø. Og det slår meg at platedirektørar og stjerner nok kjem til å overleva.

Plukka ut fem plater frå ei mager hylle.
Betalte og fekk rabatt.
Innehavaren ynskte meg ein god påske.